เกี่ยวกับชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมแห่งประเทศไทย

ชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมแห่งประเทศไทย (Thailand Breast Cancer Community : TBCC) เป็นการรวมตัวกันของผู้ป่วยมะเร็งเต้านม ญาติ ผู้รอดชีวิต พยาบาล และผู้มีจิตอาสาจากโรงพยาบาลต่างๆ ก่อตั้งขึ้นในปี 2555 แต่เดิมใช้ชื่อว่า ‘ชมรมรวมใจแห่งมิตรจิตอาสา’ ต่อมาในปี 2557 ได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น ‘ชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมแห่งประเทศไทย’ และยื่นคำขอรับรองเป็นองค์กรสาธารณประโยชน์ (กรณีองค์กรภาคเอกชน) กับคณะกรรมการส่งเสริมการจัดสวัสดิการสังคมแห่งชาติ ในวันที่ 18 เมษายน 2560 ก่อนจะได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 2560 โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อเป็นศูนย์กลางในการสร้างความร่วมมือกันของกลุ่มผู้ป่วยมะเร็งเต้านมในประเทศไทย ทั้งนี้เพื่อพัฒนาศักยภาพในการทำงานช่วยเหลือผู้ป่วย ตลอดจนเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับมะเร็งเต้านม พร้อมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ให้กับผู้ป่วยและประชาชนทั่วไป โดยสมาคมโรคเต้านมแห่งประเทศไทย ได้ให้การอุปถัมภ์เป็นที่ปรึกษา นอกจากนี้ทางชมรมฯ ยังมุ่งหวังที่จะประสานงานกับแพทย์และผู้เชี่ยวชาญในสาขาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการดูแลรักษาผู้ป่วยมะเร็งเต้านม ในการทำกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นประโยชน์กับผู้ป่วยมะเร็งเต้านม

• 

• 

• 

• 

• 

ทำไมเราจึงให้ความสำคัญกับการก่อตั้งชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่เป็นตัวแทนในระดับประเทศ?

มะเร็งเต้านมเป็นมะเร็งที่พบมากเป็นอันดับหนึ่งในผู้หญิงไทย มีผู้ป่วยใหม่ปีละประมาณ 3,000 คน และมีผู้ป่วยที่ใช้ชีวิตอยู่กับมะเร็งเต้านมประมาณ 34,000 คน (ข้อมูลจากกระทรวงสาธารณสุข ในปี 2556) เนื่องจากผู้ป่วยมะเร็งเต้านมมีชีวิตอยู่ได้นานเมื่อเทียบกับมะเร็งชนิดอื่นๆ ในประเทศไทยจึงมีผู้ป่วยทั้งที่อยู่ในระหว่างการรักษา ผู้ป่วยที่จบการรักษาแล้ว และผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมรวมอยู่เป็นจำนวนมาก บางส่วนของบุคคลเหล่านี้ รวมทั้งแพทย์ พยาบาล และผู้มีจิตอาสา ได้มีการรวมกันเป็นกลุ่มเล็กๆ ในโรงพยาบาลต่างๆ ทั่วประเทศ เพื่อเป็นที่ปรึกษา ให้กำลังใจ และให้ความรู้ แบ่งปันประสบการณ์ให้กับผู้ป่วยใหม่

• 

• 

• 

• 

อย่างไรก็ตามยังพบว่ามีผู้ป่วยจำนวนมากที่ยังขาดข้อมูล หรือความเข้าใจเกี่ยวกับโรคและการรักษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยบางรายหันไปรักษาด้วยวิธีทางเลือกอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่การรักษามาตรฐานที่มีข้อมูลทางการแพทย์ ยังคงมีผู้ป่วยที่แยกตัวโดดเดี่ยว และหมดความหวังในชีวิต การที่กลุ่มช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็งเต้านม เป็นเพียงกลุ่มเล็กๆ ที่แยกกันทำงานในโรงพยาบาลต่างๆ ทำให้มีทรัพยากรที่จำกัด ความสนใจและการช่วยเหลือจากสังคม ทั้งภาครัฐและเอกชนยังมีไม่เพียงพอ ทำให้ศักยภาพในการทำงานช่วยเหลือผู้ป่วยมีความจำกัดและไม่เติบโตดังเช่นกลุ่มช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็งเต้านมในประเทศอื่นๆ ทั้งนี้เราจึงมีความมุ่งหวังว่าการมีชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่เป็นศูนย์กลางเชื่อมต่อกลุ่มต่างๆ ทั่วประเทศ จะสามารถพัฒนาศักยภาพในการทำงานเพื่อสนับสนุนช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็งเต้านมในประเทศไทยต่อไป