พิมพ์ณิกา ลวางกูร : สวยสู้มะเร็ง

“ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้ล้วนมีสองด้านเสมอ 
ในความมืดมิดก็ย่อมมีแสงสว่าง 
ไม่เว้นแม้มะเร็งที่มีทั้งด้านดีและร้าย 
ขึ้นอยู่ว่าจะเลือกมองด้านไหน”
.

ป้าพิม-พิมพ์ณิกา ลวางกูร อดีตผู้บริหารระดับสูงในบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง ซึ่งเคยเผชิญหน้ากับมะเร็งเต้านมชนิด Triple Negative Breast Cancer (TNBC) มะเร็งที่หลายคนเชื่อว่าดุที่สุดในบรรดามะเร็งเต้านมทั้งหมด ด้วยธรรมชาติของโรคที่รุนแรง ทั้งการแพร่กระจายสูงกว่าและมีโอกาสย้อนกลับเป็นซ้ำสูงกว่ามะเร็งเต้านมทั่วไป และนั่นกลายเป็นจุดพลิกผันให้เธอกลายเป็น Health Coach ในวัย 50 กะรัต ผู้ก่อตั้ง เพจสวยสู้มะเร็ง เพื่อส่งต่อและแบ่งปันเรื่องราวรวมถึงความรู้เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพผ่านโภชนาการ (nutrition) ที่เธอได้ศึกษาอย่างจริงจังระหว่างการรักษาตัวไปสู่เพื่อนๆ ผู้ป่วยมะเร็งทั่วไป โดยมีเป้าหมายลึกๆ ที่อยากจะผลิต ‘Cancer Fighter’ หรือนักสู้ผู้พิชิตมะเร็งในเมืองไทยให้เพิ่มขึ้น

“ตอนนั้นเครียดมาก ด้วยความที่บริษัทกำลังจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ แล้วเราเป็นหนึ่งในผู้บริหาร แน่นอนว่าเราต้องทำงานหนักขึ้น ประชุมบ่อยขึ้น ยาวนานขึ้น ซึ่งหากเราเข้ารับการรักษา ต้องเกิดปัญหาในการทำงานแน่ๆ และเราเชื่อว่าบริษัทก็คงไม่มารอเราคนเดียวหรอก จึงตัดสินใจลาออก ซึ่งยอมรับว่าการตัดสินใจครั้งนั้นเป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต

“ด้วยงานและเงินคือเป้าหมายในชีวิตเรามาตลอด เราทุ่มเททั้งแรงกาย แรงใจ แรงสมอง ยอมนอนไม่เป็นเวลา กินอาหารที่เอาเร็วเข้าว่า ละเลยการออกกำลังกาย เอาเวลาทั้งหมดไปทุ่มกับการทำงานหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งงานที่สูงขึ้น เงินเดือนที่เพิ่มขึ้น โดยไม่ใส่ใจเลยว่าตัวเองจะมีภาวะเครียดสะสมเท่าไร หรือมีพฤติกรรมที่ทำร้ายตัวเองนานแค่ไหน สุดท้ายสัญญาณเตือนจากร่างกายก็ดังขึ้นในรูปแบบของมะเร็ง 

“พอรู้ตัวว่ากำลังจะเป็นผู้ป่วยที่ว่างงาน เราก็ตัดสินใจเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจุฬาฯ แทนโรงพยาบาลเอกชน เพื่อเซฟเงิน 3.5 ล้านบาทเอาไว้ เพราะเราไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร จากนั้นก็เปลี่ยนเป้าหมายในชีวิตใหม่ จากเมื่อก่อนเป้าหมายเดียวของเราคือ ฉันต้องรวย! แต่พอวันที่มะเร็งเข้ามา มันไม่ใช่อีกแล้ว เป้าหมายของเราเปลี่ยนเป็น ฉันต้องไม่ตายเพราะมะเร็ง ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อคนที่ฉันรักและรักฉัน มีชีวิตอยู่อย่างเบิกบาน ไม่ใช่อยู่บนความหวาดกลัว

“บางคนตั้งเป้าว่าต้องหายจากมะเร็ง แต่ละวันก็เอาแต่โฟกัส หมกมุ่น เครียดอยู่กับมะเร็ง แม้จะเสร็จสิ้นการรักษาไปแล้วก็ยังอยู่กับความหวาดกลัวว่ามะเร็งจะกลับมา จนชีวิตไม่มีความสุขเลย ฉะนั้น ไม่ว่าเป้าหมายจะยิ่งใหญ่ยากเย็นแค่ไหน แต่ระหว่างทางที่เราเดินไป ก็ต้องมีความสุขกับชีวิตไปด้วย ฉะนั้น อย่ามัวเอาความสุขของเราไปผูกติดอยู่กับเป้าหมายใหญ่อย่างเดียว

“เพราะเส้นทางที่ต้องต่อสู้กับมะเร็งนั้นยาวไกล ไม่ใช่ว่าจบการรักษาแล้วมะเร็งจะจบ ในโลกของมะเร็งนั้น มันไม่มีหรอกคำว่าหายขาด อย่างมากที่สุดก็คือมะเร็งสงบ แต่จะสงบไปสักกี่ปีก็แล้วแต่พฤติกรรมการกิน การอยู่ การใช้ชีวิตของเราเอง

“ในต่างประเทศเขาจึงใช้คำว่า Cancer Survivor หรือผู้รอดชีวิตจากมะเร็ง อย่างเรานี้ก็ถือเป็น Cancer Survivor ปีที่ 3 เพราะปลอดจากโรคมะเร็งมา 3 ปี ยิ่งสะสมปีมากขึ้นเท่าไร นั่นก็หมายถึงโอกาสที่มะเร็งจะกลับมาก็จะลดลงไปเรื่อยๆ 

รู้แล้วรอด

“พอมีเป้าหมายชัดเจนแล้ว ก็มาถึงขั้นตอนการเลือก ‘วิธีการ’ เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายนั้น โดยระหว่างที่รอคิวผ่าตัดราว 1 เดือน เราก็เริ่มศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับมะเร็ง และได้มีโอกาสได้ไปอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า The Cancer Code: A Revolutionary New Understanding of a Medical Mystery เขียนโดย ดร.เจสัน ฟังก์ (Dr. Jason Fung) อธิบายต้นเหตุของการเกิดมะเร็งไว้อย่างน่าสนใจว่า…

“มะเร็งนั้นเปรียบเสมือนเมล็ดพันธุ์ ส่วนร่างกายคนเราก็เปรียบเสมือนดิน ตราบใดที่เมล็ดพันธุ์อยู่ในดินที่ไม่เอื้อให้มันเจริญเติบโต มะเร็งก็จะเป็นแค่เมล็ดพันธุ์ แต่ถ้าเมื่อไรก็ตามที่ร่างกายอ่อนแอก็เอื้อให้เมล็ดพันธุ์มะเร็งเติบโตและเบ่งบานในตัวเรา

“ในหนังสือ ดร.เจสันได้นำเสนอกระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการกับโรคมะเร็งผ่านการใช้พฤษเคมีจากธรรมชาติ เพื่อทำให้ร่างกายปรับสมดุลและไม่เอื้อต่อการเติบโตของเมล็ดพันธุ์มะเร็ง เรานำสูตรการกินที่ ดร.เจสันแนะนำมาปฏิบัติอยู่ราว 1 เดือนเต็มก่อนผ่าตัด นอกจากผลเลือดดี ตับไตดี และค่าคอเลสเตอรอล โดยเฉพาะไตรกลีเซอไรด์หรือไขมันในเลือดลดลงแล้ว ยังพบว่าขนาดของก้อนมะเร็งที่ผ่าตัดออกมาลดลงเหลือเพียง 1.7 เซนติเมตร และไม่มีการลุกลามใดๆ ทำให้เราไม่ต้องผ่าตัดเอาต่อมน้ำเหลืองทิ้ง

“หัวใจสำคัญของการกินแบบ ดร.เจสัน คือ การเอาของดีเข้าสู่ร่างกายโดยการกินสารอาหารที่ร่างกายต้องการอย่างครบถ้วน จากนั้นตัดปัจจัยที่จะทำให้มะเร็งโตออกไป โดยการกินกระตุ้นให้ร่างกายขับของเสียที่สร้างอนุมูลอิสระ หรือทำให้ร่างกายเป็นกรดออกมา

“เราต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ในวิถีชีวิตของคนปัจจุบันที่กินอาหารจากอุตสาหกรรมอาหารนั้น เราแทบไม่ได้รับสารอาหาร เช่น วิตามิน แร่ธาตุ และเอนไซม์ที่ร่างกายต้องการเท่าใดนัก เรากินอาหารเยอะขึ้นก็จริง แต่กลับเป็นโรคขาดสารอาหารที่จำเป็น นั่นจึงเป็นที่มาของการเกิดโรคต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมะเร็ง หลอดเลือด เบาหวาน ฯลฯ ซึ่งสาเหตุหลักๆ ก็มาจากร่างกายคนเราขาดสารอาหาร โดยเฉพาะวิตามิน แร่ธาตุ และเอนไซม์

“ดร.เจสันจึงพยายามนำเสนอสูตรการกินเพื่อให้ร่างกายได้รับสารอาหารที่จำเป็นอย่างครบถ้วนและรวดเร็ว คือ ย่อยง่าย ดูดซึมง่าย เมื่อร่างกายได้รับสารอาหารที่จำเป็นอย่างเพียงพอแล้ว ร่างกายจะนำสารอาหารเหล่านั้นไปบำรุงดูแลเซลล์ดี หรือเซลล์ที่ยังแข็งแรงซึ่งมะเร็งยังลุกลามไปไม่ถึง ขณะเดียวกันก็ตัดวงจรอาหารทุกอย่างที่จะทำให้เซลล์มะเร็งเติบโต เช่น อาหารจำพวกกูลโคส ฯลฯ

“การทำสองอย่างควบคู่กันไปนี้ทำให้เราเห็นผลลัพธ์ที่ชัดเจน คือ ก้อนมะเร็งลดลง หลังจากนั้นเราก็ปฏิบัติมาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ก็กว่า 3 ปีมาแล้ว นอกจากภาวะปลอดจากมะเร็งแล้ว ร่างกายยังแข็งแรงขึ้น ผิวพรรณผ่องใสขึ้น หุ่นดีขึ้นแล้ว หัวใจสำคัญก็คือ 1) ความรู้ 2) การลงมือทำอย่างจริงจัง และ 3) การประเมินผลหรือวัดผลที่ชัดเจน ไม่ใช่มโนขึ้นเอง เช่น ผลตรวจเลือดจากโรงพยาบาล ค่าคอเรสเตอรอล เป็นต้น”

“เราพบว่า เรามีไขมันในร่างกายกว่า 39.5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือว่าสูงมาก ในขณะที่มวลกล้ามเนื้อและน้ำน้อยมาก ฉะนั้น นอกจากจะต้องลดไขมันแล้ว เราต้องเพิ่มกล้ามเนื้อและน้ำในร่างกาย เพราะถ้าน้ำในร่างกายไม่เพียงพอ มันจะทำให้ไขมันแตกตัวยากและช้า ร่างกายก็ยิ่งอมไขมัน ฉะนั้นสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ การปรับการดื่มน้ำ

“จากเดิมที่เป็นคนดื่มน้ำน้อย ก็หันมาดื่มน้ำให้ได้ 3 ลิตรต่อวัน โดยทุกๆ ชั่วโมงจะดื่มน้ำให้ได้ 200-250 มิลลิลิตร เพื่อรักษาให้ปริมาณน้ำอยู่ในกระแสเลือดของเราให้คงที่ตลอดเวลา น้ำเป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้หลอดเลือดแข็งแรง ช่วยให้เลือดไหลเวียนดี นำพาสารอาหารที่อยู่ในกระแสเลือดส่งไปยังเซลล์ต่างๆ ทั้งยังนำออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายด้วย

“พอปรับเรื่องดื่มน้ำได้ ก็มาถึงขั้นตอน การลดไขมัน ซึ่งหัวใจสำคัญของการลดไขมันไม่ได้อยู่ที่การออกกำลังกายอย่างเดียว เพราะคนอ้วนที่มีไขมันสูงไม่ได้มาจากการกินเท่านั้น แต่บางกรณีก็เกี่ยวกับระบบฮอร์โมนในร่างกาย ถ้าฮอร์โมนไม่เอื้อ ให้วิ่งแทบตาย ร่างกายก็ยังเก็บไขมัน ฉะนั้น จะลดไขมันให้ได้ผล จำเป็นต้องออกกำลังกายควบคู่ไปกับการกินอาหารอย่างถูกต้อง

“เมื่อลดไขมันมาได้ระดับหนึ่ง เราก็เข้าสู่กระบวนการ เพิ่มมวลกล้ามเนื้อ ซึ่งเครื่องชั่งมวลร่างกายนั้นทำให้เรารู้ว่าร่างกายของเราขาดโปรตีนหรือมีปริมาณโปรตีนไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย ก่อนหน้าจะรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งนั้น พฤติกรรมการกินของเราจะเน้นไปที่คาร์โบไฮเดรตเป็นหลัก ไม่ว่าจะเป็นข้าว แป้ง เส้นก๋วยเตี๋ยว พิซซ่า ฯลฯ เราเสพติดการกินแป้ง แต่กินโปรตีนน้อยมาก เราก็ต้องมาวางแผนการกินใหม่หมด โดยเพิ่มโปรตีนให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย ซึ่งคนทั่วไปต้องได้รับโปรตีน 1.5 กรัมต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม และทำควบคู่ไปกับการออกกำลังกายที่เน้นไปที่ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเป็นหลักอย่างเวต เทรนนิ่ง 

“จากค่าไขมันในร่างกาย 39.5 เปอร์เซ็นต์ เราใช้เวลากว่า 2 ปีเต็ม ในการลดลงมาจนเหลือ 29.5 เปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังถือว่าเกินค่ามาตรฐานที่ควรจะเป็นอยู่ เพราะผู้หญิงนั้นไม่ควรมีไขมัน (Body fat) เกิน 25 เปอร์เซ็นต์ ทำให้เราเสี่ยงเป็นโรคร้ายต่างๆ นานา ที่สำคัญไขมันจะอมสารพิษต่างๆ ไว้ ยิ่งเรามีไขมันมากเท่าไร ก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เรามีโรงงานสารพิษอยู่ในร่างกาย เป้าหมายต่อไปของเราคือลดไขมันให้ได้ 25 เปอร์เซ็นต์ และลดค่าไขมันเกาะตับ (Fatty Liver Disease) จาก 5 เปอร์เซ็นต์ในปัจจุบันให้เหลือเพียง 3 เปอร์เซ็นต์ให้เร็วที่สุด”

อย่าสักแต่เชื่อ…

“เรื่องที่ยากที่สุดของผู้ป่วยมะเร็งคือเมื่อรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งแล้วไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี เป็นมะเร็งแล้วกินอะไรได้บ้าง และพอฟังผู้เชี่ยวชาญบนโลกโซเชียลก็จะแนะนำกันไปคนละทิศละทาง นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมเราต้องรู้ว่ามะเร็งเกิดขึ้นได้อย่างไร และมะเร็งเติบโตในภาวะร่างกายแบบไหน รวมถึงต้องรู้ให้ลึกไปถึงการทำงานของร่างกายตัวเราเอง และอาหารแต่ละอย่างที่กินเข้าไปนั้นส่งผลอะไรบ้างกับร่างกาย เมื่อรู้แล้วก็นำความรู้มาประยุกต์ใช้ให้เหมาะกับตัวเอง

“อย่าสักแต่ว่าเชื่อและทำตามเขาไป แต่เราต้องศึกษา ทดลอง ลงมือทำ และวัดผลให้รู้ชัดว่าเป็นประโยชน์กับร่างกายเราจริงๆ 

“โดยความเห็นส่วนตัวแล้ว ถึงการรักษาจะจบสิ้นแล้ว ก็อย่าหยุดดูแลตัวเองเด็ดขาด อย่ากลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆ และแม้มะเร็งจะกลับมา แต่เราก็ต้องเป็นผู้ป่วยมะเร็งที่แข็งแรง เราต้องให้โอกาสตัวเองได้มีชีวิตอยู่ต่ออย่างมีคุณภาพ อย่าปล่อยตัวเองไปตามยถากรรม ให้กำลังใจตัวเองเสมอๆ

“สำคัญที่สุดคืออย่าหยุดที่จะเรียนรู้ เราต้องเรียนรู้ต่อไปเรื่อยๆ ถ้าอยากอยู่รอด ยิ่งเรื่องการดูแลตัวเองเพื่อต้านมะเร็งนั้น ไม่มีอะไรที่เป็นหนึ่งเดียวแล้วจบสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปตามบริบทของมัน ยกตัวอย่างแต่ละช่วงการรักษาตัวจากมะเร็ง ตั้งแต่ผ่าตัด คีโม ฉายแสง หรือหลังจากจบสิ้นการรักษา การดูแลตัวเองของเราก็ต้องเปลี่ยนไปให้เหมาะสมต่อการรักษา หรือหากมะเร็งกลับมา เราอาจจะใช้วิธีการดูแลตัวเองแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว การเรียนรู้จึงไม่มีวันสิ้นสุด

#LifeGoesOn
#เพราะชีวิตต้องเดินต่อไป
#มะเร็งเต้านมรู้เร็วรักษาเร็วก็หายได้
#ชมรมผู้ป่วยมะเร็งเต้านมแห่งประเทศไทย
#TBCC

ติดตามเรื่องราว ข่าวสาร และกำลังใจดีๆ จาก ป้าพิม-พิมพ์ณิกา ลวางกูร ได้ทาง
FACEBOOK : สวย สู้มะเร็ง
YOUTUBE CHANEL : ป้าพิม สวยสู้มะเร็ง 
INSTAGRAM : pimcancerfighter